Nadszedł czas na pierwszy model z ery pionierów lotnictwa, do budowy wykorzystam przeciętny zestaw wtryskowy Lindberga (dawne Pyro), reaktywowany ostatnimi czasy.

Silniki gotowe.

Wydaje mi się, że to będzie krótka relacja, bo ilość plastiku do złożenia jest mizerna, ale pewnie tak mi się tylko wydaje. Błędy producenta jak zwykle są i pewnie będą uchylać swoje nędzne oblicze w miarę postępowania prac.

Rozpoczynam kolejne zmagania, jednak tym razem poraz pierwszy w życiu, walka będzie toczyła się z nieznanym mi wcześniej przeciwnikiem – żywicą.

Przeciwnik zasadził się w całkiem zgrabnym, kolorowym pudełku pod postacią włoskiej konstrukcji zakładów Ansaldo z siedzibą w Turynie.

Pierwszy raz kupiłem czeskiego SH i....w porównaniu z Eduardem to jednak blado wypada... Plastik miękki, sporo nadlewek, ilość elementów raczej skromna. Miał być OOB, ale jak porównałem silnik zestawowy z dostępnymi zdjęciami to załamka..musiałem coś tam dorobić, oczywiście na tym się nie skończyło, bo mocowanie silnika w kadłubie praktycznie nie istnieje, więc znowu samoróbka.

Silnik po doróbkach, wygląda znośnie:

Pewnego, jakże miłego dnia udało mi się nabyć za przyzwoitą cenę Fokkera VIIF Hermana Goeringa. Jednak białe wdzianko jakoś skutecznie mnie zniechęcało do rozpoczęcia zmagań z kolejnym szmaciakiem, do czasu gdy odnalazłem artykuł Wojtka Sankowskiego dot. D.VII BI BA BO.

Wtedy już wiedziałem, że powstanie kolejny polaczek.

Aktualnie na warsztacie leży właśnie takie maleństwo. Plan z założenia był dosyć przewrotny, bo miałem zamiar zrobić jedenastkę Baracci, ale brak kalek koników w 48 skutecznie mnie do tego zniechęcił. Patrzyłem się na rysunki z Ospreya i klasyczne płótno strasznie mi zbrzydło, wtedy wpadł mi w oko egzemplarz Silviego.Do budowy posłużył łikend Eduarda, bez żadnych blaszek i innych duperszmerców.

Ponieważ ostatnio zakupiłem na aukcji Albatrosa D.III OEFFAGa z Blue Maxa w  przystępnej cenie, wymyśliłem sobie, że zlepie z niego polski egzemplarz z 7 Eskadry Myśliwskiej klucza “Kosciuszko” o nr bocznym 2.